| | | | | | |
۴۸۷ |
ای بیخبر بکوش که صاحب خبر شوی |
|
تا راهرو نباشی کی راهبر شوی |
۴۸۵ |
|
در مکتب حقایق پیش ادیب عشق |
|
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی |
|
|
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی |
|
تا کیمیای عشق بیابیّ و زر شوی |
|
|
خواب و خورت ز مرتبهٔ خویش دور کرد |
|
آنگه رسی بخویش که بی خواب و خور شوی |
|
|
گر نور عشق حق بدل و جانت اوفتد |
|
بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی |
|
|
یکدم غریق بحر خدا شو گمان مبر |
|
کز آب هفت بحر بیک موی تر شوی |
|
|
از پای تا سرت همه نور خدا شود |
|
در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی |
|
|
وجه خدا اگر شودت منظر نظر |
|
زین پس شکی نماند که صاحب نظر شوی |
|
|
بنیاد هستی تو چو زیر و زبر شود |
|
در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی |
|
|
گر در سرت هوای وصالست حافظا |
|
|
باید که خاک درگه اهل هنر شوی |
|