برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۴۰۵

۲۷۵

۳۹۸	ای نور چشم من سخنی هست گوش کن			چون ساغرت پُرست بنوشان و نوش کن		۳۸۶
	در راه عشق وسوسهٔ اهرمن بسیست			پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن
	برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند			ای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کن
	تسبیح و خرقه لذّت مستی نبخشدت			همّت درین عمل طلب از می فروش کن
	پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت			هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن
	بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق			خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن
	با دوستان مضایقه در عمر و مال نیست			صد جان فدای یار نصیحت نیوش کن
	ساقی که جامت از می صافی تهی مباد			چشم عنایتی بمن دردنوش کن
		سرمست در قبای زرافشان چو بگذری
		یک بوسه نذر حافظ پشمینه پوش کن

۳۹۹	کرشمهٔ کن و بازار ساحری بشکن			بغمزه رونق و ناموس سامری بشکن		۳۹۹
	بباد ده سر و دستار عالمی یعنی			کلاه گوشه بآیین سروری بشکن
	بزلف گوی که آیین دلبری بگذار			بغمزه گوی که قلب ستمگری بشکن
	برون خرام و ببر گوی خوبی از همه کس			سزای حور بده رونق پری بشکن