این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۶۹
| خاتم جم را بشارت ده بحسن خاتمت | کاسم اعظم کرد از او کوتاه دست اهرمن | |||||
| تا ابد معمور باد این خانه کز خاک درش | هر نفس با بوی رحمن می‌وزد باد یمن | |||||
| شوکت پور پشنگ و تیغ عالمگیر او | در همه شهنامها شد داستان انجمن | |||||
| خنگ چوگانیّ چرخت رام شد در زیر زین | شهسوارا چون بمیدان آمدی گوئی بزن | |||||
| جویبار ملک را آب روان شمشیر تست | تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن | |||||
| بعد ازین نشکفت اگر با نکهت خلق خوشت | خیزد از صحرای ایذج [۱] نافهٔ مشک ختن | |||||
| گوشه‌گیران انتظار جلوهٔ خوش میکنند | برشکن طرف کلاه و برقع از رخ برفکن | |||||
| مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش | ساقیا می ده بقول مستشار مؤتمن | |||||
| ای صبا بر ساقی بزم اتابک عرضه دار | ||||||
| تا از آن جام زرافشان جرعهٔ بخشد بمن | ||||||
| ۳۹۱ | خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن | تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن | ۴۰۳ | |||
| غم دل چند توان خورد که ایّام نماند | گو نه دل باش و نه ایّام چه خواهد بودن | |||||
- ↑ چنین است صریحاً (با الف و یاء دو نقطه در زیر و ذال معجمه و در آخر جیم) در نخ که نسخهٔ بسیار قدیمی قریب العصر با خواجه است، ق: ابدج، س: ابدح، خ م و سودی: ایرج، نسخ چاپی: ایران،– جمیع این صور مختلفه تصحیف و تحریف است و صواب همان ایذج است بطبق نخ، رجوع شود بحواشی آخر کتاب.
