این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۵۲
| هم جان بدان دو نرگس جادو سپرده‌ایم | هم دل بدان دو سنبل هندو نهاده‌ایم | |||||
| عمری گذشت تا بامید اشارتی | چشمی بدان دو گوشهٔ ابرو نهاده‌ایم | |||||
| ما ملک عافیت نه بلشکر گرفته‌ایم | ما تخت سلطنت نه ببازو نهاده‌ایم | |||||
| تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز | بنیاد بر کرشمهٔ جادو نهاده‌ایم | |||||
| بی زلف سرکشش سر سودائی از ملال | همچون بنفشه بر سر زانو نهاده‌ایم | |||||
| در گوشهٔ امید چو نظّارگان ماه | چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده‌ایم | |||||
| گفتی که حافظا دل سرگشته‌ات کجاست | ||||||
| در حلقه‌های آن خم گیسو نهاده‌ایم | ||||||
| ۳۶۶ | ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم | از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم | ۳۴۰ | |||
| ره رو منزل عشقیم و ز سرحدّ عدم | تا باقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم | |||||
| سبزهٔ خطّ تو دیدیم و ز بستان بهشت | بطلب‌کاری این مهرگیاه آمده‌ایم | |||||
| با چنین گنج که شد خازن او روح امین | بگدائی بدر خانهٔ شاه آمده‌ایم | |||||
| لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست | که درین بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم | |||||
| آب رو میرود ای ابر خطاپوش ببار | که بدیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم | |||||
