برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۳۷۶

۲۴۶

		دوستان عیب نظربازی حافظ مکنید
		که من او را ز محبّان خدا می‌بینم

۳۵۸	غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم			دواش جز می چون ارغوان نمی‌بینم		۳۵۴
	بترک خدمت پیر مغان نخواهم گفت[۱]			چرا که مصلحت خود در آن نمی‌بینم
	ز آفتاب قدح ارتفاع عیش بگیر[۲]			چرا که طالع وقت آنچنان نمی‌بینم
	نشان اهل خدا عاشقیست با خود دار			که در مشایخ شهر این نشان نمی‌بینم
	بدین دو دیدهٔ حیران من هزار افسوس			که با دو آینه رویش عیان نمی‌بینم
	قد تو تا بشد از جویبار دیدهٔ من			بجای سرو جز آب روان نمی‌بینم
	درین خمار کسم جرعهٔ نمی‌بخشد			ببین که اهل دلی در میان نمی‌بینم
	نشان موی میانش که دل درو بستم			ز من مپرس که خود در میان نمی‌بینم
		من و سفینهٔ حافظ که جز درین دریا
		بضاعت سخن دُرفشان نمی‌بینم

۳۵۹	خرّم آن روز کزین منزل ویران بروم			راحت جان طلبم وز پیِ جانان بروم		۳۸۲

1. خ س م: نخواهم کرد.
2. بعضی نسخ: مگیر.