این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۰۸
| رواست نرگس مست ار فکند سر در پیش | که شد ز شیوهٔ آن چشم پرعتاب خجل | |||||
| توئی که خوبتری زآفتاب و شکر خدا | که نیستم ز تو در روی آفتاب خجل | |||||
| حجاب ظلمت از آن بست آب خضر که گشت | ||||||
| ز شعر حافظ و آن طبع همچو آب خجل | ||||||
| ۳۰۶ | اگر بکوی تو باشد مرا مجال وصول | رسد بدولت وصل تو کار من باصول | ۳۰۵ | |||
| قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا | فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول | |||||
| چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور | بهیچ باب ندارم ره خروج و دخول | |||||
| کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم | که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول | |||||
| من شکستهٔ بدحال زندگی یابم | در آنزمان که بتیغ غمت شوم مقتول | |||||
| خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت | که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول | |||||
| دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد | بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول | |||||
| چه جرم کرده‌ام ای جان و دل بحضرت تو | که طاعت من بیدل نمیشود مقبول | |||||
| بدرد عشق بساز و خموش کن حافظ | ||||||
| رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول | ||||||
