ولی نمونهٔ صادقی است از احوال کلّیّهٔ نسخ موجوده دیوان حافظ تاکنون از قدیم
و جدید و خطّی و چاپی تا درجهٔ این مدّعی را روشن میسازد:
نسخهٔ خطّی آقای خلخالی که در سنهٔ ۸۲۷ کتابت شده | ۴۹۵
|
نسخهٔ جناب آقای مرآت وزیر فرهنگ که ظاهراً معاصر با نسخهٔ سابق است | ۴۸۵
|
نسخهٔ آقای حاج محمّد آقای نخجوانی که ظاهراً در اوایل قرن نهم کتابت شده | ۴۹۳
|
نسخهٔ آقای اقبال که آن نیز ظاهراً در قرن نهم کتابت شده | ۴۸۷
|
نسخهٔ کتابخانهٔ مجلس شورای ملّی طهران مورّخهٔ ۸۵۴ | قریب ۴۴۰
|
ایضا نسخهٔ متعلّق بهمان کتابخانه مورّخهٔ ۸۵۸ | قریب ۴۹۹
|
ایضاً نسخهٔ دیگر متعلّق بهمان کتابخانه بخط سلطان محمّد نور از اواخر قرن نهم یا اوایل دهم | ۴۵۳
|
نسخهٔ متعلّق بجناب آقای حاج سیّد نصرالله تقوی بخطّ سلطانعلی (مشهدی؟) مورّخهٔ ۹۰۵ | ۴۶۸
|
نسخهٔ هندی متعلّق بآقای دکتر غنی که اگرچه نسبتهً جدید است ولی واضح است که از روی نسخهٔ بسیار قدیمی استنساخ شده | ۴۸۸
|
نسخهٔ باء متعلّق بکتابخانهٔ ملّی طهران که قسمت عمدهٔ آن بسیار قدیمی است | ۴۵۰
|
نسخهٔ متعلق بکتابخانهٔ مدرسه سپهسالار بخطّ منعم الدین اوحدی شیرازی مورّخهٔ ۹۱۷ | ۵۱۷
|
نسخهٔ الف متعلّق بکتابخانه ملّی طهران، ظاهراً از قرن یازدهم | ۵۳۸
|
|