که با حذف یک غزل مکرّر (شمارهٔ ۳۶۵) میشود ۴۹۵ غزل، و همچنین نسخهٔ خطّی دیگر متعلّق بجناب آقای اسمعیل مرآت وزیر محترم فرهنگ[۱] که یکی از نسخ اساس طبع ماست و آنهم نسخهٔ بسیار قدیمی نزدیک بعصر حافظ است ولی چون یکی دو ورق از آخر آن افتاده تاریخ کتابت آن معلوم نیست لکن از وجنات خط و املای آن نسخه محتمل است باحتمال قوی که معاصر با نسخهٔ قبل و بلکه هر دو خطّ یک کاتب باشند، این نسخه دارای چهارصد و هشتاد و پنج غزل است، و همچنین نسخهٔ نخ یعنی نسخهٔ متعلّق بدوست فاضل دانشمند ما آقای حاج محمّد آقای نخجوانی مقیم تبریز[۲] که آن نیز یکی از نسخ اساس طبع ما و نسخهٔ بسیار قدیمی ولی بی‌تاریخ است و قطعاً کتابت آن از حدود هشتصد هجری یا اندکی بعد از آن موَخّر نیست دارای چهارصد و نود و سه غزل است (بحذف بعضی غزلهای مکرّر و بعضی قصاید و مقطّعات که در جزو غزلیّات نوشته شده)، و دیگر نسخهٔ ق یعنی نسخهٔ
متعلّق بدوست فاضل دانشمند من آقای عبّاس اقبال آشتیانی[۳] که آن نیز
- ↑ این نسخه بعدها از طرف جناب آقای مرآت وزیر محترم فرهنگ بآقای دکتر قاسم غنی دوست فاضل و همکار محترم نگارنده در طبع حاضر هدیه داده شد،
- ↑ این نسخهٔ ممتاز را نیز بعدها مالک جوانمرد آن آقای نخجوانی بآقای دکتر قاسم غنی هدیه دادند،
- ↑ این نسخه را نیز بعدها آقای اقبال با نهایت وسعت صدر بآقای دکتر قاسم غنی هدیه دادند،
