برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۲۵۶

۱۲۶

۱۸۶	گر می فروش حاجت رندان روا کند		ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند	۱۲۱
	ساقی بجام عدل بده باده تا گدا		غیرت نیاورد که جهان پربلا کند
	حقا کزین غمان برسد مژدهٔ امان		گر سالکی بعهد امانت وفا کند
	گر رنج پیش آید و گر راحت ای حکیم		نسبت مکن بغیر که اینها خدا کند
	در کارخانهٔ که ره عقل و فضل نیست		فهم ضعیف رای فضولی چرا کند
	مطرب بساز پرده که کس بی اجل نمرد		وانکو نه این ترانه سراید خطا کند
	ما را که درد عشق و بلای خمار کشت		یا وصل دوست یا می صافی دوا کند
	جان رفت در سر می و حافظ بعشق سوخت
	عیسی دمی کجاست که احیای ما کند

۱۸۷	دلا بسوز که سوز تو کارها بکند		نیاز نیم‌شبی دفع صد بلا بکند	۱۱۷
	عتاب یار پری‌چهره عاشقانه بکش		که یک کرشمه تلافیّ صد جفا بکند
	ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند		هر‌آنکه خدمت جام جهان‌نما بکند
	طبیب عشق مسیحا دمست و مشفق لیک		چو درد در تو نبیند کرا دوا بکند
	تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار		که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند