| | | | | | |
۱۶۸ |
گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد |
|
بسوختیم درین آرزوی خام و نشد |
۲۲۱ |
|
بلابه گفت شبی میر مجلس تو شوم |
|
شدم برغبت خویشش کمین غلام و نشد |
|
|
پیام داد که خواهم نشست با رندان |
|
بشد برندی و دردی کشیم نام و نشد |
|
|
رواست در بر اگر میطپد کبوتر دل |
|
که دید در ره خود تاب و پیچ دام و نشد |
|
|
بدان هوس که بمستی ببوسم آن لب لعل |
|
چه خون که در دلم افتاد همچو جام و نشد |
|
|
بکوی عشق منه بیدلیل راه قدم |
|
که من بخویش نمودم صد اهتمام و نشد |
|
|
فغان که در طلب گنج نامهٔ مقصود |
|
شدم خراب جهانی ز غم تمام و نشد |
|
|
دریغ و درد که در جست و جوی گنج حضور |
|
بسی شدم بگدائی برِ کرام و نشد |
|
|
هزار حیله برانگیخت حافظ از سر فکر |
|
|
در آن هوس که شود آن نگار رام و نشد |
|