برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۲۱۶

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۸۶
  مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای هر بهاری که بدنباله خزانی دارد  
  مدّعی گو لغز و نکته بحافظ مفروش  
  کلک ما نیز زبانیّ و بیانی دارد  
۱۲۶  جان بی جمال جانان میل جهان ندارد هر کس که این ندارد حقّا که آن ندارد  ۱۴۷
  با هیچ‌کس نشانی زان دلستان ندیدم یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد  
  هر شبنمی در این ره صد بحر آتشینست دردا که این معمّا شرح و بیان ندارد  
  سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن ای ساربان فروکش کاین ره کران ندارد  
  چنگ خمیده قامت می‌خواندت بعشرت بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد  
  ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز مستست و در حق او کس این گمان ندارد  
  احوال گنج قارون کایّام داد بر باد در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد  
  گر خود رقیب شمعست اسرار ازو بپوشان کان شوخ سربریده بند زبان ندارد  
  کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ  
  زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد  
۱۲۷  روشنی طلعت تو ماه ندارد پیش تو گل رونق گیاه ندارد  ۱۴۸