| | | | | | |
۱۲۶ |
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد |
|
هر کس که این ندارد حقّا که آن ندارد |
۱۴۷ |
|
با هیچکس نشانی زان دلستان ندیدم |
|
یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد |
|
|
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشینست |
|
دردا که این معمّا شرح و بیان ندارد |
|
|
سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن |
|
ای ساربان فروکش کاین ره کران ندارد |
|
|
چنگ خمیده قامت میخواندت بعشرت |
|
بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد |
|
|
ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز |
|
مستست و در حق او کس این گمان ندارد |
|
|
احوال گنج قارون کایّام داد بر باد |
|
در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد |
|
|
گر خود رقیب شمعست اسرار ازو بپوشان |
|
کان شوخ سربریده بند زبان ندارد |
|
|
کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ |
|
|
زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد |
|