این برگ هم‌سنجی شده‌است.
| من و شمع صبحگاهی سزد ار بهم بگرییم | که بسوختیم و از ما بت ما فراغ دارد | |||||
| سزدم چو ابر بهمن که برین چمن بگریم | طرب آشیان بلبل بنگر که زاغ دارد | |||||
| سر درس عشق دارد دل دردمند حافظ | ||||||
| که نه خاطر تماشا نه هوای باغ دارد | ||||||
| ۱۱۸ | آنکس که بدست جام دارد | سلطانی جم مدام دارد | ۱۴۹ | |||
| آبی که خضر حیات ازو یافت | در میکده جو که جام دارد | |||||
| سررشتهٔ جان بجام بگذار | کاین رشته از او نظام دارد | |||||
| ما و می و زاهدان و تقوی | تا یار سر کدام دارد | |||||
| بیرون ز لب تو ساقیا نیست | در دور کسی که کام دارد | |||||
| نرگس همه شیوهای مستی | از چشم خوشت بوام دارد | |||||
| ذکر رُخ و زلف تو دلم را | وردیست که صبح و شام دارد | |||||
| بر سینهٔ ریش دردمندان | لعلت نمکی تمام دارد | |||||
| در چاه ذقن چو حافظ ای جان | ||||||
| حسن تو دو صد غلام دارد | ||||||
