این برگ هم‌سنجی شده‌است.
ک
| بلبل ز شاخ سرو بگلبانگ پهلوی | ۳۴۵ |
| بیا با ما مورز این کینه داری | ۳۱۲ |
| ترا که هر چه مرادست در جهان داری | ۳۱۰ |
| تو مگر بر لب آبی بهوس بنشینی | ۳۴۳ |
| چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی | ۳۰۷ |
| چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری | ۳۰۹ |
| خوش کرد یاوری فلکت روز داوری | ۳۱۴ |
| در همه دیر مغان نیست چو من شیدائی | ۳۴۹ |
| دو یار زیرک و از بادهٔ کهن دو منی | ۳۳۸ |
| دیدم بخواب دوش که ماهی بر آمدی | ۳۰۶ |
| رفتم بباغ صبحدمی تا چنم گلی | ۳۲۷ |
| روزگاریست که ما را نگران میداری | ۳۱۳ |
| زان می عشق کزو پخته شود هر خامی | ۳۲۸ |
| ز دلبرم که رساند نوازش قلمی | ۳۳۲ |
| ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی | ۳۱۷ |
| زین خوش رقم که بر گل رخسار میکشی | ۳۲۱ |
| ساقیا سایهٔ ابرست و بهار و لب جوی | ۳۴۴ |
| ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می | ۲۹۷ |
| سبت سلمی بصد غیها فؤادی | ۳۰۴ |
| سحر با باد میگفتم حدیث آرزومندی | ۳۰۶ |
| سحرگه رهروی در سرزمینی | ۳۴۲ |
| سحرم هاتف میخانه بدولتخواهی | ۳۴۶ |
| سلام الله ما کرّ اللّیالی | ۳۲۵ |
| سلامی چو بوی خوش آشنائی | ۳۵۱ |
| سلیمی منذ حلّت بالعراق | ۳۲۲ |
| سینه مالامال دردست ای دریغا مرهمی | ۳۳۱ |
| شهریست پرظریفان و ز هر طرف نگاری | ۳۰۹ |
| صبا تو نکهت آن زلف مشکبو داری | ۳۱۱ |
