این برگ همسنجی شدهاست.
۶۵
نگویم از من بیدل بسهو کردی یاد | که در حساب خرد نیست سهو بر قلمت | |||||
مرا ذلیل مگردان بشکر این نعمت | که داشت دولت سرمد عزیز و محترمت | |||||
بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد | که گر سرم برود برندارم از قدمت | |||||
ز حال ما دلت آگه شود مگر وقتی | که لاله بردمد از خاک کشتگان غمت | |||||
روان تشنهٔ ما را بجرعهٔ دریاب | چو میدهند زلال خضر ز جام جمت | |||||
همیشه وقت تو ای عیسی صبا خوش باد | ||||||
که جان حافظ دلخسته زنده شد بدمت |
۹۴ | زان یار دلنوازم شکریست با شکایت | گر نکتهدان عشقی بشنو تو این حکایت | ۵۶ | |||
بیمزد بود و منّت هر خدمتی که کردم | یا رب مباد کس را مخدوم بیعنایت | |||||
رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس | گوئی ولیشناسان رفتند از این ولایت | |||||
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا | سرها بریده بینی بیجرم و بیجنایت | |||||
چشمت بغمزه ما را خون خورد و میپسندی | جانا روا نباشد خونریز را حمایت | |||||
در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود | از گوشهٔ برون آی ای کوکب هدایت | |||||
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود | زنهار از این بیابان وین راه بینهایت |