برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۱۵۲

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۲
  گل بر رُخ رنگین تو تا لطف عرق دید در آتش شوق از غم دل غرق گلابست  
  سبزست در و دشت بیا تا نگذاریم دست از سر آبی که جهان جمله سرابست  
  در کنج دماغم مطلب جای نصیحت کاین گوشه پر از زمزمهٔ چنگ و ربابست  
  حافظ چه شد ار عاشق و رند است و نظرباز  
  بس طور عجب لازم ایّام شبابست  
۳۰  زلفت هزار دل بیکی تاره مو ببست راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست  ۶۵
  تا عاشقان ببوی نسیمش دهند جان بگشود نافهٔ و در آرزو ببست  
  شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو ابرو نمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست  
  ساقی بچند رنگ می اندر پیاله ریخت این نقشها نگر که چه خوش در کدو ببست  
  یارب چه غمزه کرد صراحی که خون خم با نعرهای قلقلش اندر گلو ببست  
  مطرب چه پرده ساخت که در پردهٔ سماع بر اهل وجد و حال در های‌و‌هو ببست  
  حافظ هر آنکه عشق نورزید و وصل خواست  
  احرام طوف کعبهٔ دل بی وضو ببست  
۳۱  آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشبست یارب این تأثیر دولت در کدامین کوکبست  ۱۹