برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۱۲۴

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
قکو
  شنیده‌ام که ز من یاد میکنی گه گه ولی بمجلس خاص خودم[۱] نمیخوانی  
  طلب نمیکنی از من سخن جفا اینست وگرنه با تو چه بحثست در سخندانی  
  ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد لطایف حکمی با کتاب[۲] قرآنی  
  هزار سال بقا بخشدت مدایح[۳] من چنین نفیس متاعی بچون تو ارزانی  
  سخن دراز کشیدم ولی امیدم هست که ذیل عفو بدین ماجرا بپوشانی  
  همیشه تا ببهاران هوا بصفحهٔ باغ هزار نقش نگارد ز خطّ ریحانی[۴]  
  بباغ ملک ز شاخ امل بعمر دراز شکفته باد گل دولتت بآسانی  

قصیده در مدح شاه شیخ ابواسحق[۵]

  سپیده‌دم که صبا بوی لطف جان گیرد[۶] چمن ز لطف هوا نکته برجِنان گیرد  
  1. چنین است در اکثر نسخ، بعضی دیگر: خودت،– رجوع شود بص قکا ح ۲ و ۴، و ص قکح ح ۸،
  2. چنین است در نُه نسخه، سودی نکات قرآنی،– این اخیر شاید معنیً بهتر باشد ولی اکثریّت نسخ چنانکه دیده شب بطبق متن است،
  3. منعم: لطایف من، ملک و دبیرخاقان: هزار سال بقای تو و مدایح من،
  4. خطّ ریحانی یا «خطّ ریحان» بدون یاء نسبیت یک از اقسام خطوط مشهور بین متأخرین است و آنها عبارتند از ثُلْث و نَسْخ و تعلیق و ریحان و محقّق و رقاع و نستعلیق و دیوانی (تلخیص از کشف الظّنون در عنوان «علم الخطّ»)،
  5. تصحیح بعضی عبارات و تعبیرات در این قصیده و فهم مقصود از آنها با وجود بدست داشتن ده نسخهٔ خطّی و عدّهٔ کثیری از نسخ مختلفهٔ چاپی برای ما میسّر نگردید، ممکن است که در بعضی نسخ اصلی تحریفی از نسّاخ روی داده بوده و سپس در نسخ متأخّره یکی بعد از دیگری همهٔ آن تحریفات نقل شده باشد، و محتمل است نیز که چون این قصیده در مدح شاه شیخ ابواسحق است که در سنهٔ هفتصد و چهل و دو جلوس نموده در سنهٔ