برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۱۰۸

قی

	بسال باء و صاد و ذال ابجد[۱]			ز روز[۲] هجرت میمون احمد
	بسوی جنّت اعلی روان شد			فرید عهد شمس الدّین محمّد
	بخاک پاک[۳] او چون برگذشتم			نگه کردم صفا و نور مرقد

و بعد از مدّتی^[۴] سوابق حقوق صحبت، و لوازم عهود محبّت، و ترغیب عزیزان با صفا، و تحریض دوستان باوفا، که صحیفهٔ حال از فروغ روی ایشان جمال گیرد، و بضاعت افضال بحسن تربیت ایشان کمال پذیرد، حامل و باعث این فقیر شد بر ترتیب این کتاب و تبویب این ابواب، امید بکرم واهب الوجود^[۵] و مفقض الخیر و الجود آنکه قائل و ناقل و جامع و سامع را در خلال این

دیده میشود که مأخذ همهٔ آنها بدون شک فقط و منحصراً همان قطعهٔ سابق الذّکر مجهول القائل «بجو تاریخش از خاک مصلّی» بوده و سپس همه بتقلید و تبعیّت یکدیگر همان قول را یکی بعد از دیگری نقل کرده‌اند و ابداً مأخذ تاریخی ندارد،–

چنین است در حن و هندی، سایر نسخ: و پس از مفارقت بدن همخوابهٔ،

1. چنین است در نوّاب و شرح سودی و عموم نسخ چاپی (یعنی با باء موحّده و صاد مهمله و ذال معجمه)، ی: بسال ب ص ذال ابجد (یعنی بعینه مثل نسخ سابقه ولی دو حرف اوّل با حروف مقطّعه)، ملک: بسال با و ذال و صاد ابجد، تقوی ۱ و ۲ و باء و سپه: بسال با و صاد و دال ابجد (کذا!)، مجمل فصیح خوافی در ذیل حوادث سنهٔ ۷۹۲ چنانکه سابقاً نیز بدان اشاره شد: بسال ب ص ذ ابجد (یعنی بعینه مثل متن ولی هر سه حرف با حروف مقطّعه)، فقط قدسی برخلاف اجماع جمیع نسخ خطّی و چاپی اینطور چاپ کرده است: بسال ذال و صاد و حرف اوّل، و بدون شبهه این روایت اصلاح جدید تعمّدی است از یکی از قرّاء متأخّر برای اینکه این مادّهٔ تاریخ مطابق باشد با تاریخ غلط مشهور ۷۹۱ که در غالب نسخ این مقدّمه
2. ‌
3. ‌
4. ‌
5. ‌