سلاطین تِبِس سرباز و عمله‌جات زیاد داشتند و آنها را در جنگ‌ها و ساختن ابنیه عظیمه به کار می‌انداختند. از این سلاطین، طوطْمِس اوّل با قشون خود تمام سوریّه را گرفته به کنار فرات رسید و برای آنکه اسم فتوحات او باقی ماند در آنجا کتیبه‌ها ترتیب و قرار داد و لشگریان مصر تا آن‌وقت راهی به این دوری نپیموده بودند.
جانشین‌های طوطْمِس بارها لشگرکشی کردند و سلاطین سوریّه را مغلوب نمودند و آنها در مقهوری مطیع فرعون می‌شدند و به ادای خراج قول می‌دادند امّا بعد از آنکه عساکر فرعون به مصر برمی‌گشت و مردم سوریّه اهالی مصر را مشغول جای دیگر می‌پنداشتند بنای سرکشی را می‌گذاشتند و فرعون می‌بایست از نو به سوق عسگر پردازد بنابراین عمده لشگرکشی‌های آن سلاطین به طرف شمال شرقی بوده لکن به جانب جنوب که ولایت سیاهان سودان باشد و به سمت مغرب به قصد تدمیر قبایل صحرای افریقا نیز لشگر می‌کشیده‌اند.
لشگرکشی‌های طوطْمِس سیّم طوطْمِس سیّم مقتدرتر فرعون سلاطین سلسله هیجدهم بوده و جنگ‌هایی که نموده از نقش‌ها که به دیوارهای ابنیه خود رسم کرده معلوم می‌شود. در جنگ اوّل که طوطْمِس سیّم با سوریّه نموده به محاصره شهر ماژِدو پرداخت و می‌بایست از معبر تنگ آرُدنا عبور کند. سردارهای طوطْمِس از بیم اینکه در آن تنگنا گرفتار شوند از پادشاه درخواست کردند که راه را تغییر دهد، طوطْمِس قبول ننموده گفت به جان خودم و به مهری که آمُن را به من می‌باشد
