برگه:تاریخ ملل قدیمه مشرق - چاپ اول.pdf/۳۱

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۲۷
 

این پادشاه عاقبت با این افواج تمام مملکت را تصاحب کردند.

مصری‌ها این سلاطین اجنبی را هیکْسُسْ خواندند و معنی هیکْسُسْ پادشاهان سارق می‌باشد. مردم مصر همیشه از این طبقه ملوک بیزاری داشتند و آنها را ملعون و نجس و جذامی و طاعونی خطاب می‌کردند.

مدّت سلطنت سلاطین هیکْسُسْ دویست سال بوده. این سلسله خود را به عادات فراعنه قدیم معتاد نموده به رسم ایشان به امداد و راهنمایی دبیرهای مصری سلطنت می‌کردند و معابد و عمارات می‌ساختند لکن باز با مملکت و وطن اصلی خود رابطه داشتند. در زمان سلطنت این طبقه، خلقی از آسیا به مصر رفتند و از آن جمله یکی یعقوب پیغمبر است که به واسطه پسر خود یوسف به آن سرزمین روانه شد.

دولت جدید تِبِس   در شهر تِبِس باز از شاهزادگان اصلی مصر بودند که مدّت دو قرن به سلاطین هیکْسُسْ تمکین و اطاعت می‌نمودند امّا آخرالامر رایت طغیان برافراشتند و بعد از یکصد سال زد و خورد دوباره مملکت پدران خود را از چنگ بیگانه بیرون آوردند. ملوک هیکْسُسْ در قلعه آواریس متحصّن شده چندی به دفاع می‌گذراندند تا آخر آنها را به آسیا راندند معهدا غالب شاهزادگانی که در مشرق دلتا مابین رود نیل و صحرا قرار گرفته بودند در آن حدود ماندند و مصری‌ها هم به ماندن آنها راضی شدند امّا به طور تحقیر با ایشان رفتار می‌کردند و آنها را مجبور کرده که برای خود قلعه‌ها و شهرها بسازند.