برگه:تاریخ ملل قدیمه مشرق - چاپ اول.pdf/۱۴

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۱۰
 

رسوب نمود یعنی گل ته‌نشین شد و آن اراضی تشکیل یافت و باز هم نیل در همین کار است و هر سال دهنه‌های آن قریب یک ذرع پیش می‌رود بعبارة اخری دریا را خشکی و صحرا می‌کند.

در مصر به‌ندرت باران می‌بارد و بعضی اوقات یک سال می‌گذرد و هیچ بارندگی نمی‌شود بنابراین اگر مصر محتاج به آب آسمان بود بایر و لم‌یزرع و غیرمسکون می‌ماند لکن رود نیل خود می‌آید و اراضی را سیراب می‌کند و پس از برگشتن نیز آنقدر آب دارد که کفایت آبیاری زمین‌ها را نماید. هِرُدُت مورّخ و سیّاح مشهور یونان گفته است مصر تحفه‌ای است که نیل آورده چه آب و خاک آن هردو از این رود به دست آمده و اگر مجرای نیل منحرف شود مصر دره‌ای خواهد شد از رمل به کلّی بی‌حاصل شبیه به صحرای کبیری که از دو طرف آن را احاطه نموده و چون مصری‌های قدیم ملتفت بودند که نیل تا چه حد اسباب خیر و برکت و سعادت آنهاست این رود را معبود خود می‌خواندند و به عنوان الوهیّت آن را می‌پرستیدند و از برکات آن اظهار تشکّر می‌نمودند چنانکه در یکی از سرودهای قدیم مصری نیل را به مضمون ذیل ستوده و گفته‌اند:

(سلام بر تو باد ای نیل که با قدم صلح می‌آیی تا مصر را حیات بخشی، زمین را در همه‌جا سیراب می‌سازی ای خداوند ماهیان و آفرینندهٔ گندم و موجد جو). در اینجا از خطاب به واژه ناخوانا رفته بازگوید (وقتی که نیل بالا می‌آید تمام زمین پر از شادی می‌شود و هرچه شکم است محفوظ می‌گردد. هر موجودی به روزی خود می‌رسد و هر دندانی مضغ می‌کند. نیل آذوقهٔ لذیذ می‌آورد. چیزهای خوب ایجاد می‌نماید چون خداوند اغذیهٔ مطلوبه