های امپریالیست در مبارزه با اتحاد جماهیر شوروی مصرف خواهد نمود اصولا این مسائل و موضوعات یک حساب دیپلماتیک است و نمیتوان با احساسات آن را حل نمود». من نمیدانم آقای صدر چه پاسخها باین گفته خواهد داد ولی من این سنخ دفاع از اتحاد جماهیر شوروی را صحیح نمیدانم، احترام و پشتیبانی از سیاست ضداستعمار و امپریالیستی شوروی نمیتواند مجوز دفاع در مورد تاخیر تخلیه و ارز و طلا آنهم باین طریق گردد. از هر نوع ایراد قضائی و حقوقی باین طرز استدلال صرف نظر میشود ولی باید اعتراف کرد این طرز دفاع و تعصب بیجا بمدیر روزنامه میهن و تهران مصور مجال دفاع از منافع انگلستان امریکا را میدهد و حتی مجوز مداخلات آن دو دولت میگردد چنانکه شده و ملاحظه میکنیم. آقای دکتر وقتیکه شما صریحاً مداخلات غیرمشروع انگلستان و امریکا را مصحح روش غیردوستانه اتحاد جماهیر شوروی میدانید و میگوئید «وقتیکه دولت شوروی میبیند که روز بروز نفوذ شوم امپریالیسم امریکا و انگلستان بیشتر میشود... دیگر چه جای دوستی و صمیمیت باقی نمی‌ماند، مطمئن باشید دوستان و طرفداران دول امریکا و انگلستان هم خواهند گفت اینها اینها عکس‌العل تأخیر خروج ارتش سرخ و نهضت آذربایجان و همین طرز حمایت و دفاع حزب توده از روش دولت شورری در ایران است، و آنگهی آقای دکتر ظلم و جفای یک طرف مجوز ظلم و ستم طرف دیگر نمیشود و بر فرض اتحاد جماهیر شوروی برای حفظ حریم و امنیت سرحدات خود با استناد مداخلات بی‌جای انگلستان و امریکا اقدامات مورد بحث را بنماید آیا یک حزب سیاسی باید این عمل را صحیح بداند و مجوز یک غلط را غلط دیگر، باید بگوید چون انگلستان بما ظلم میکند و بحقوق ملت ایران تجاوز میکند شما هم بکنید؟!
پس فرق بین یک دولت سوسیالیست و رهبر آزادی با دول
