هنوز کار در آن بمقدار بخور و نمیر پیدا میشود همین تهران است مع‌الوصف سائلین بکف و کارگران پابرهنه آن از سایر طبقات بیشتر است، تهران که بدین منوال باشد تکلیف مردم سائر ولایات بخوبی معلوم میگردد.
برای تشریح این موضوع بهتر است مقدمه لایحه مالیات بر درآمد را که در جلسه مورخه پنجشنبه دوم دیماه ۱۳۲۷ مجلس شورای ملی آقای گلشائیان وزیر دارائی کابینه آقای ساعد قرائت نمودند نقل نمایم تا بدانید مطلب بقدری محسوس و خطر تا اندازه نزدیک شده است که هیئت حاکمه یعنی نمایندگان همان خانواده‌های ثروت‌مند و استثمارکننده متوجه اهمیت موضوع گردیده‌اند.
«یک مطالعه اجمالی بصورت درآمد سال ۱۳۲۷ کشور که بر اساس آن بودجه تقدیمی به مجلس شورایملی تنظیم شده بخوبی نشان میدهد که از شش میلیارد و ۸۴۴ میلیون ریال در آمد پیش‌بینی‌شده فقط ۹۲۷ میلیون یعنی۱۳ و نیم درصد آن در آمد مالیاتهای مستقیم بوده در صورتیکه ۴ میلیارد و ۶۹۶ میلیون آن یعنی ۶۸ درصد آن مالیاتهای غیرمستقیم و در نتیجه نسبت درآمدهای غیرمستقیم بدرآمدهای مستقیم بیشتر از ۵ بیک میباشد.
گرچه طرفداران مالیات های غیر مستقیم معتقدند که چون مالیات بمصرف‌کننده تحمیل میشود از اینجهت رعایت عدالت بیشتر شده و بتناسبی که اشخاص مصرف دارند مالیات میپردازند ولی چون ۹۵ درصد اهالی این کشور را طبقه زحمتکش و کارگر بمعنی واقعی یعنی کسانی که از دسترنج خود زندگانی میکنند تشکیل میدهد آنچه که از بابت مالیاتهای غیرمستقیم وصول میشود تحمیل سنگینی است که باین طبقه اهالی مملکت که از همه جهت مستحق رعایت و توجه بیشتری میباشند وارد میآید.
