روش سیاسی و تحولات آن
حزب توده ایران بعد از شهریور ۲۰ با مرامنامه که هدف آن حمایت از توده حقیقی ایران بود بوجود آمد. روش حزب توده ایران برای وصول بمقاصد دموکراتیک خود این بود که با بیدار کردن کارگران ـ دهقانان ـ پیشه‌وران ـ روشنفکران و آشنا نمودن آنها بحقوق حقه خود نیروی اجتماعی از خود آنها بوجود آورد و با اتکاء باین نیر و حقوق ملت ایران را تامین کند.
با آنکه گروهی از کسانی که در بدو امر در تشکیل حزب توده ایران دخالت داشتند دارای افکار انقلابی بودند و یا لااقل با این طرز تفکر شناخته شده بودند معذلک چون محیط فکری و اجتماعی ایران آنموقع آماده پذیرش این افکار نبود ناچار برای درخواستهای ملت ایران حداقلی قائل شدند و برای اجرای این حداقل (که حقیقه چیزی جز آنچه که در کشورهای دیگر دنیا که سوسیالیست هم حتی نبودند از قبیل انگلستان، فرانسه، از مدتها پیش عملی شده بود) برهبری مرحوم سلیمان میرزای اسکندری که از نظر سابقه در امور سیاسی و آشنا بودن بمحیط فکری ایران از همه مؤسسین حزبی پخته‌تر بود تن در دادند.
مرحوم سلیمان میرزای اسکندری حقاً مردی کارکشته در امر سیاسی بود. رجال ایران و محیط تفکر و همت و جرات آنها را میشناخت با طبقات مختلف مردم و سطح تعقل و تفکر و حدود تعصبات آنها آشنائی داشت و درجه قدرت و توانایی دسته‌های مختلف را میدانست بهمین
