کوششی که در رفع اختلاف و ایجاد توافق بعمل آوردند موفقیتی حاصل نگردید و بالاخره منجر بانشعاب گردید.
دستهٔ مؤثری به رهبری آقای خلیل ملکی و عدهٔ از افراد مبارز باسابقه و فعال و باایمان تشکیلات از قبیل آقایان انور خامه، دکتر عابدینی، مهندس زنجانی.... از حزب توده جدا و بنام انشعابیون معروف گردیدند.
انشعابیون بنام سوسیالیست توده شروع بکار نموده و بر علیه دستگاه رهبری حزب توده عملا قیام کردند و چند جزوهٔ هم در این زمینه و علل مخالفت و انشعاب خود منتشر نمودند. چون مورد حمله شدید دستگاه رهبری حزب توده واقع شدند و از طرفی رادیو بادکوبه و مسکو و رادیو سری فرقه دمکرات آذربایجان آنها را بباد فحش و انتقاد گرفت روی ضعف نفس و یا حسن نیت مقاومت را جائز ندانسته و یا برای آنها غیر ممکن گردید لذا بزودی از صحنه سیاست و مبارزه خارج و خانه‌نشین شدند.
با این وصف جمعی از منشعبین (آقای فریدون توللی و بعضی دیگر) مقاومت کرده و در روزنامه شرق میانه حملات شدیدی بر علیه آقایان احمدقاسمی و دکتر کیانوری و احسان طبری بعمل آوردند و این سه نفر را منشاء فساد و دودستگی حزب توده ایران معرفی نمودند، با توقیف روزنامه شرق میانه اینها هم خاموش شدند ولی بطور کلی منشعبین از عقیده خود بر نگشته و در زیر پرده و خفاء بمبارزه خودادامه میدهند و بتازگی از طرف عدهٔ از منشعبین مجلهٔ بنام اندیشه نو منتشر گردیده و ظاهراً مقدمات مبارزه جدیدی را با دستگاه رهبری حزب توده آماده مینماید.
چون یکی از مواد اختلاف منشمین با کمیته موقت لزوم تشکیل
