بریتانیا و تحت‌الامری بین النهرین را مدلل میداشت.
قرار داد مزبور از طرف ملیون بین‌النهرین با اعتراض و نفرت تلقی شد. کتابچهٔ که از طرف مجلس ملی ایران طبع شده حاکی جزئیات این واقعه است. از آن تاریخ تا بحال وضعیات بین‌النهرین منظره‌های فجیع و خونین را حاویست و بالاخره آخرین نیت حکومت داخلی و دولت انگلیس اجرای انتخابات و تشکیل مجلس مؤسسان و تصدیق قرارداد مزبور از طرف مجلس ملی بین‌النهرین میباشد.
زعمای انقلاب بین‌النهرین و رؤسای احرار و مدافعین آزادی آنکشور اسلامی از روز نخست علماء شیعه بوده‌اند که متفقاً با کلمهٔ واحده بوظیفه حفظ استقلال و حمایت از آزادی و حریت آنمملکت کوشیده و گذشته از متبوعیت مقام روحانی از جنبهٔ سیاسی نیز دارای مقام زعامت و پیشوائی ملی شناخته شده‌اند این مقامات عالیه برای شکستن تصمیم دولت انگلیس و ملک فیصل انتخابات را حرام فرموده و به مردم اجازهٔ شرکت در انتخابات ندادند.
ملک فیصل در یکی از محاوره‌های خود با نمایندهٔ ایران گفته بود: علمای ایرانی میهمان ما هستند ما نهایت احترام را نسبت بآنان مبذول میداریم ولی اگر بخواهند در شئون داخلی و سیاست ملکی ما دخالت نمایند ما آنها را قلع و قمع و اخراج خواهیم کرد!
یکی از مأمورین انگلیسی نیز در همان اوان این زمزمه را سر کرده و بمأمورین ایران این نیت و اراده را گوشزد نموده بود. اخیرا اطلاع میرسد که در پایان مقاومت آقایان علماء اعلام در حرمت انتخابات، حکومت بین‌النهرین نخست آقای آیةاللّه خالصی را که مقدم زعمای عظام بودند با دو فرزند و یک بنده بحجاز تبعید کرده و سپس عده‌ای از آقایان از قبیل آقای سیدابوالحسن اصفهانی و حاج میرزاحسین نائینی و آقا زادگان مرحوم آیةاللّه خراسانی آقامیرزا مهدی و آقامیرزا احمد و دیگر آقای شهرستانی سیدهبةالدین را جبراً بطرف ایران روانه داشتند آقایان بسرحد ایران رسیده و شرح فاجعه را بعلمای ایران اطلاع داده و اخیراً بکرمانشاهان وارد شده‌اند.
هیجان در تهران
در نتیجه وصول این اخبار، هیجانی در میان آقایان علماء اعلام مقیم پایتخت حادث شده مصمم شدند که باجمعهم بطرف کرمانشاه عزیمت نمایند و بلافاصله خبر این فجایع و بی‌احترامی
