پیرامون «نفت» راه افتاده بود، سخن بگوئیم ـ اما امروز بحکم آزادی تاریخ و لزوم تذکار حقایق میتوانیم مختصر پرده‌ای از روی کار برداریم ـ ولی باز هم مطمئن نباید بود که هر چه هست میشود گفت زیرا بسیار مطالب است که با آنکه گوینده بحقیقت آنها ایقان دارد از نوشتن و اثبات آن عجز دارد.
آنچه بصورت موجب تزلزل بنیان امتیاز نفت بکمپانی استندارد اویل (تنها کمپانی بزرگ و معتبری که میتوانست با کمپانی نفت ایران و انگلیس رقابت کند) گردید این بود که کمپانی مذکور برای استحکام و عملی شدن این امتیاز کمپانی ایران و انگلیس را هم در کار خود دخالت داد ـ و حق آن است که این تدبیر بهترین تدابیری بود که کار را عملی میکرد و میتوانستند با این اتفاق برابر تعرضات دولت شوروی مقاومت نمایند.
یعنی هر گاه ممکن بود در مقابل مخالفت دولت شوروی مقاومت نمود تنها بدین وسیله بود لاغیر اما اینجا غفلت یا خبط بزرگی از طرف دولت و مجلس شد و آن سخت‌گیری راجع برعایت مادهٔ پنجم امتیازنامه بود.
آقایان بعنوان اینکه کمپانی استندارد اویل بخلاف قرارداد خود کمپانی ایران و انگلیس را شرکت داده است امتیاز مزبور را لغو کردند!
من یکی از کسانی بودم که بمحض شنیدن این سخن در دلم گذشت که این زمزمه کلک امتیاز نفت شمال را خواهد کند!
من هنوز از وجود کمپانی تازه‌رسیده‌ای بنام «سینکلر» که بعدها معلوم شد مشارالیه اسباب کار مخالفین این امتیاز بوده و حقیقتی ندارد اطلاع نداشتم ـ و فردای آنروز شنیدم که شخصی بنمایندگی آن کمپانی تازه وارد تهران شده است.
بالجمله من و جمعی از رفقای اکثریت در مقابل سایرین مقاومت کردیم و باور نداشتیم نصرت‌الدوله فیروز و سردار معظم تیمورتاش و اکثریت رفقای مجلسی ما با این فکر یعنی با الغای امتیاز نفت شمال استندارد اویل موافقت دارند.
من نمیتوانستم زیر بار این خبط بزرک و خطای فاحش بروم، زیرا من یقین داشتم که این بازی مقدمه خراب شدن کار است!
بنابراین با آنکه عضو اکثریت بودم ـ مخالفت صریح و جدی خود را با تصمیم
مزبور اعلام داشتم. و بلافاصله معلوم شد که دو سه تن دیگر از رفقای ما نیز با من هم
