بیچاره و ناگزیر کرد، وهول موقع هم عسر و حرجی پیش آورد که اگر مروت و انصاف باشد باید بر من آفرین فرستند، این بود راز گفته شدن قصیدهٔ «دیروز و امروز» و اینرا هم بگویم که من اشعاری غیر از آن قصیده در آغاز پادشاهی پهلوی گفته‌ام و در «چهار خطابه» که مکرر بطبع رسیده است شاه را ستوده و اندرزها داده‌ام و آن اشعار هم مورد خاصی داشته و برای دفع ضرر آشکاری بوده است مربوط بعدلیه و بازی خطرناکی که منجر بتوقیف نویسنده در فاصلهٔ مجلس پنجم و ششم گردید و گفتن چهار خطا به آن مخاطره را مرتفع ساخت (هر چند عدلیه در نتیجهٔ آن داستان بکودتای داور دچار گشت!) و در هیچکدام از این دو مورد برای جلب نفع و حب جاه و مقام عملی مرتکب نشدم که مستحق بیمهری شوم...
از قضا آنچه در آن اشعار گفته شده بیان واقع است و تملق و مداهنه‌ای در کار نیست. اگر هم چنین چیزی میبود باز کسی با دانستن آن اوضاع و آشنائی بوضع زندگانی من حق نداشت برمن، اعتراضی روا دارد و خـاک اعتساف در دیدهٔ مـروت و انصاف زند!...
بقول خواجه:
| چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست | ||||||
| سخن‌شناس نهٔ دلبرا خطا اینجاست! | ||||||
من میدانم که این قبیل اعتراضات و انتقادات کودکانه و غیر موثر از چه راه است، شکی نیست قلم من که در نشر حقایق هیچوقت از خط صراحت و صداقت منحرف نشده است. پاداش دارد و پاداشش آنست که دشمنان حقیقت بر من بتازند و پیکر نحیف مرا آماج تیرهای ملامت سازند.
⚬
⚬ ⚬
اما کیفیت تدوین این تاریخ:
من در وقایع شهریور دریافتم که بسیاری از جوانان ایران که بایستی هادیان افکار و پیشروان کاروان سیاست واجتماع آینده شوند از داستانهای گذشته هیچگونه آگاهی ندارند و برای رفع این نقیصه، چند فقره یادداشتها و تذکارهای محفوظ و مضبوط را زیر عنوان «تاریخ مختصر احزاب سیاسی» بشکل مقالاتی در روزنامهٔ «مهر ایران» انتشار دادم.
