این تظاهرات نشان میداد که سردارسپه فوق‌العاده نسبت بمقدسات مذهبی اهمیت میدهد و تا دوسه سال هم همه‌ساله این تظاهرات برقرار بود تا اینکه رئیس‌الوزراء شد و از آن پس رفته‌رفته بکلی روضه و سینه‌زنی و دستجات آنها را قدغن کرد.[۱]
تعیین مسبب کودتا:
در آغاز دورهٔ مجلس چهارم، روزنامه‌ها در پیرامون «کودتا» و مایه و منشاء و علت و بانی آن بحث میکردند، و قضایائی جسته‌گریخته بیرون میآمد و اسراری فاش میشد (همان اسرار که بالاخره با همهٔ مهارت در پرده‌پوشی آنها امروز بر همه‌کس مکشوف میباشد) و این کار مایهٔ ناخشنودی و پریشانی حواس وزیر جنک میشد.
درین اوان «شاه» چنانکه بگوئیم بسفر دوم فرنگستان عزیمت کرده بود و روابط وزیر جنک با قوام‌السلطنه نیز صورة اصلاح شده و آغاز قدرت‌نمائی وزیر جنک در کار بروز و ظهور بود.
بنا براین بتاریخ ۲۴ جمادی‌الاخری ۱۳۴۰ برابر سوم حوت ۱۳۰۰ خورشیدی ابلاغیهٔ رسمی ذیل را صادر کرد و با مهارت کامل که نویسنده در این ابلاغیه بکار برده است توانسته اولا مسبب کودتا را خود سردار سپه معرفی نماید، و سیدضیاءالدین را که در حقیقت مسبب و نقشه‌کش کودتا بود عاریتی و بی‌اهمیت جلوه دهد و چنین وانمود سازد که سید ضیاءالدین چیزی نبود ـ و تنها سردار سپه و رفقای قزاق او بودند که چون در کوه و بیابان صدماتی کشیده بودند و نالایقی زمامداران وقت آنها را تحریک کرده بود، به حس شدید وطن‌دوستی و احساسات ایرانیت تکیه کرده شبانه به پایتخت ریخته آنرا تصاحب نموده‌اند!
و نیز میگوید: این یک فکری نبود که فقط در سوم حوت سال گذشته در دماغ من تأثیر کرده باشد، این یک عقیده نبود که در تحت تأثیر افکار دیگران بمن تحمیل شده باشد.... و نیز میگوید: برای من طاقت‌فرسا بود که این ملت بیچاره سالی ده کرور تومان مخارج قشون را از بیوه‌زنهای فقیر کرمان و بلوچستان دریافت و تأدیه نموده آن وقت یکنفر دزد ده سال در اطراف قم و کاشان و تا دروازهٔ طهران مشغول شرارت و راهزنی بود و بعضی از مرکزیان هم شریک دزدان باشند!...
- ↑ از تاریخ مکی ـ مهر ایران
