این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
تاریخ احزاب سیاسی ایران
دین وسلاح مذهب نگردید، و کمال ملاحظه را در این باره مبذول میداشت خاصه که اعتماد او در مجلس چهارم و در میان افراد اکثریت بکسانی بود که باانفکاک قوهٔ سیاسی از روحانی موافق بودند و نمیتوانست بخلاف عقیده آنها سیاستی بدست گیرد و خودش هم چنان که گذشت اینکاره نبود، یعنی از مجلس سوم مزهٔ مضار این سیاست را درک کرده بود[۱]...
|
| ۲۵ـ سید حسن مدرس اعلی‌اللّه مقامه |
معهذا رفقای ما «سوسیالیستها» مضایقه نداشتند که با حربهٔ «آزادی»، بر ضد «ارتجاع» مبارزه کنند و جراید آنها هـم ببهانهٔ هجوم به «آخوندبازی» و «کهنه‌پرستی» باکثریت نیش بزنند، یا آنها را انگلوفیل بخوانند[۲].
☆ ☆ ☆
باری دو حزب «سوسیالیست» و «اصلاح‌طلب» که نخستین، ترکیبی از
لیدرهای دموکرات قدیم و اعتدال، و ثانی هم از دموکراتها و باقی‌ماندهٔ اعتدالی‌ها
- ↑ مرحوم مدرس در نجف اشرف و اصفهان تحصیل کرده بود، و در آغاز مشروطیت در اصفهان توقف
داشت و بهواداری مشروطه مشهور بود و از طرف علمای نجف جزء «طراز اول» معین شده بود. روزیکه
وکلای مجلس از اصفهان بطرف تهران برای شرکت در مجلس دوم حرکت میکردند، دیده شد که سیدی
ضعیف اسبابهای ساده و مختصر خود را در گاری تک‌اسبه نهاده و خود هم بر آن مرکب ساده سوار شده بطرف
تهران برای شرکت در مجلس حرکت کرد!
این مرد عجیب «سید حسن مدرس» بود!
بتهران آمد و در مجلس دوم جزء حزب اعتدال بود، و در بین مجلس دوم و سوم در دیکتاتوری - ↑
«بقیه در ذیل صفحهٔ ۱۳۴»
۱۳۳
