در مادهٔ چهارم نمایندهٔ سیاسی دولت انگلیس متعهد میشود که بدون رضایت وزیر یار محمدخان بیش از صد نفر نوکر افغانی نداشته باشد.
در مادهٔ پنجم مینویسد: از آنجائیکه سلطنت در خانوادهٔ شاه کامران ارثی است بهمینطور هم وزارت در خانوادهٔ یارمحمدخان ارثی خواهد بود و این تا موقعی است که قابل و لایق این اعتماد باشد، در صورتیکه برای این مقام لایق نباشد دولت انگلیس عوض معین خواهد نمود. محل مهر نجیب‌الله‌خان و امضای ماژور تود.
دو ماه بعد در همانسال، در تاریخ ۱۳ اوت ۱۸۳۹ ( مطابق دوم جمادی‌الثانی ۱۲۵۵) عهدنامه دیگر در ۱۹ ماده منعقد گردید. در این معاهده ماژور تود بنمایندگی دولت انگلیس و حکومت هندوستان معین شد و از طرف حکومت هرات خود کامران و ولیعهد و اخلاف او بنمایندگی تعیین شدند.
مادهٔ اول – عبارت از این بود که صلح دائمی بین انگلستان و هرات برقرار باشد.
مادهٔ دوم – دولت انگلیس کامران را بپادشاهی هرات میشناسد و سلطنت را در اعقاب او باقی میداند و نیز دولت انگلیس تعهد میکند در امور داخلی هرات دخالت ننماید.
مادهٔ سوم – نمایندهٔ سیاسی انگلیس در هرات متوقف باشد و اگر شاه هرات لازم بداند در دربار حکومت هندوستان یکنفر نماینده داشته باشد.
مادۂ چهارم – دولت انگلیس تعهد میکند به کامران پادشاه هرات، پول، صاحب‌منصب و مهمات از هر قبیل که برای دفاع لازم باشد بدهد تا از تجاوزات دول اجنبی جلوگیری کند.
مادهٔ پنجم – برای اینکه دولت انگلیس بتواند بتمام تعهدات خود عمل نماید پادشاه هرات تعهد میکند که اسیر گرفتن را موقوف کند و نگذارد اتباع او باین عمل مبادرت کنند.
مادهٔ ششم – پادشاه هرات کامران تعهد میکند با دولت انگلیس و شاه شجاع تشریک مساعی نماید تا اینکه بتوانند تمامیت ارضی خودشانرا در مقابل دول
