شاهانه بنظر انور ملکه برسانید و در باب چاپار و سایر مواد بهر طوری که لازم است رفع شبهه و رنجش از امنای دولت انگریز خواهد شد. بندهٔ درگاه از جانب دولت خود سفیر و امین هستم که در حضرت ملکه و نزد امنای انگلتره عذرخواهی شایسته نمایم اگر چه در حقیقت و نفس‌الأمر هیچیک از آنها حقیقت نداشته مطلقاً بامنای دولت علیه حتی وارد نیست ولیکن بندهٔ درگاه محض برای اینکه ایام نقار و کدورت بی‌سبب وجهة فیمابین این دو دولت قوی‌مکنت طول نیابد بدون ملاحظهٔ مغایرت، در باب رفع کدورت از این دولت عجالتاً مسارعت ورزیده شاید به مؤالفت و مطابقت مبدل کنم.
فقره دوم: – اینکه هر گاه خواسته باشند که نامهٔ دیگر نیز از سر کارشو کنمدار اعلیحضرت شاهنشاهی بجهة دلجوئی پادشاه انگلستان برسد مضایقه نیست اما بعد از قبول شدن بندهٔ درگاه که علامت دوستی و الفت است آنقدر فرصت بدهند که مراتب را بامنای دولت علیه عرض کرده جواب حاصل نمایم. در اینصورت متعهدم که امنای دولت ایران از قبول خواهش دولت بهیه انگریز هرگز مضایقه نکرده نامهٔ دیگر نیز بفرستند.
فقره سوم: – گفتم اگر میل دارید که این امور در ایران تمام شده رفع اشتباه و نقار نگردد، چه بهتر ایلچی مختاری تین و همراه کمترین روانه نمایند. نیز متعهد میشود که اتمام این مطالب جزئیه و رفع این شبهات واهیه در دربار معدلتمدار حضرت شاهنشاهی شده سفیر مزبور از رفتار و خلوص نیت و کردار امنای دولت جاوید قرار، رضامندی و خوشنودی بیشمار حامل نمایند. جناب معزی‌الیه هیچک را از این سه فقره قبول نکرد، جوابداد مادامی که مطالب دولت انگریز از دولت ایران بعمل نیامده است نه سفارت شما مقبول و نه سفیر دیگر از این دولت مأمور خواهد شد و نه دولت ما بدوستی شما مایل خواهد بود. بندهٔ درگاه گفتم که مطالب دولت شما منحصر بهمان پنج فقره میباشد که مستر مکنایل در ضمن عریضه خود بخاکپای شهریاری روحیفداه و امنای دولت علیه ایران عرض کرده است. هرچند بعضی از آنها مخالف عهدنامهٔ دولتین علیتین بوده لکن امنای دولت علیه محض
