را بمستشار و نامهٔ همایون را بدست اعلیحضرت امپراطور اعظم تسلیم نمود و سرکار امپراطور هم با کمال تعظیم گرفته دو سه دقیقه نگه داشتند بعد از آن بجناب پرنس مترنیخ سپرده از سیاست و عافیت ذات اقدس شاهنشاهی استفسار و از مراتب میل و محبت خود فصلی اظهار نمودند.
آجودانباشی عرض کرد که هر چند فیمابین دولتین بعد مسافت ظاهری است ولکن بحمدالله قرب مودت باطنی بسرحد کمال است. در آخر مجلس از حرکات مستر مکنایل و انزجار دولت انگلیس شمهٔ اظهار کرده فرمودند که ما همیشه بدوستی و خیرخواهی دولت ایران مایل و راغب هستیم و اهتمامات صادقانهٔ خود را بعمل خواهیم آورد تا انشاءالله بلکه کدورت دولت ایران و انگلیس عنقریب بدوستی و محبت مبدل شود و فرمودند تحریرات شما را ملاحظه و از وقایع اتفاقیه مستحضر شدیم و آنچه لازم بود در این مورد بدولت انگلیس نوشتیم...
القصه سایر اجزاء سفارت را نزدیک طلبیده یکان یکان را مورد التفات فرمودند تا اینکه مرخص شدند.»
مؤلف دید و بازدید با رجال و بزرگان اطریش را شرح میدهد، بعد با سفراء دیگر که مقیم دربار اطریش بودند دید و بازدید نموده‌اند. در این هنگام سفیر ایران از ولیعهد روس هم که برای ملاقات بوینه آمده بود دیدن نموده است. در مهمانی که دولت اطریش بافتخار ولیعهد روس داده بود سفیر ایران نیز حضور داشته است.[۱]
میرزا حسین‌خان آجودانباشی قریب پنجاه روز در وین توقف نموده، در این بین جواب کاغذ هم از لندن میرسد. در آن اشاره شده بود که ما با دولت علیه ایران دشمنی نداریم بلکه در باب چاپار و غیره بعضی چیزها فیمابین دولتین واقع شده است. بعد از آنکه از جانب دولت ایران عذرخواهی شایسته بعمل آمد البته آنوقت ایلچی آتها در دولت ما قبول خواهد شد.
مؤلف سفرنامه گوید:
- ↑ صفحه ۴۲ از سفرنامه
