ایران از انگلیسها مأیوس شده متوسل بفرانسه شد.»
در این ایام که فتحعلیشاه منتظر مساعدت انگلیسها بود نماینده مخصوص ناپلئون موسوم به کلنل رومیو[۱] وارد طهران گردیده نامه ناپلئون را که بخط خود او نوشته شده بود به فتحعلیشاه ارائه میدهد. در این مکتوب اشاره شده بود هر گاه دولت شاهنشاهی ایران قرارداد کاپیتان ملکم را بر هم زند و روابط سیاسی خود را با انگلیسها قطع کند امپراطور فرانسه حاضر است با پادشاه ایران طرح اتحاد و یگانگی ریخته وزیر مختار مخصوص خود را برای اقامت در دربار شاهنشاه ایران بطهران روانه نماید و برای استرداد ایالات قفقاز ایران و گرجستان کمکهای مالی نموده و یک عده قشون مکمل با تمام اسباب و مهمان آن به ایران بفرستد که در جنگهای قفقاز با قشون ایران مساعدت کنند.
ولی در این تاریخ هنوز فتحعلیشاه از مساعدت انگلیسها مأیوس نشده بود و انتظار داشت که این مساعدت از طرف انگلیسها زودتر و سریعتر انجام خواهد گرفت ولی نظر باینکه دربار آن روز فتحعلیشاه از اوضاع اروپا بیخبر بوده و از جریانهای سیاسی و اتفاقات دیگر که آن بآن در اروپا ظاهر میشد و بلافاصله تغییر میکرد اطلاعی نداشتند این است که در آن امید باقی بودند ولی نمیدانستند که قرارداد صلح آمیان [۲] بین دولتین فرانسه و انگلیس بر هم خورده و مابین آن دو دولت اعلام جنگ شده بود. روسها با انگلیسها داخل در معاهده تعرضی و دفاعی بر ضد ناپلئون شده بودند بنا بر این غیر ممکن بود انگلیسها بر خلاف میل روسها با ایران مساعدت کنند.
- ↑ Colonel Roimeu
- ↑ قرارداد صلح آمیان که در تاریخ ۲۷ مارس ۱۸۰۲ بین فرانسه و انگلستان بامضاء رسید در واقع یک نوع متارکه جنگ بود و ناپلئون آنرا باین اسم مینامید. هنگامیکه ژنرال لاریستون (Gereral Lauristion) آجودان ناپلئون برای امضای مقدمات این قرارداد بلندن وارد شد سکنه لندن از خوشحالی او را سردست بلند کردند و بدوش بردند. این صلح چندان دوامی نکرد و در ماه مه ۱۸۰۳ مجدداً دشمنی بین فرانسه و انگلیس شروع گردید. -Life of George Canning P61-95