در جواب این در مراسله اظهار شد که هیج توهینی نسبت بنمایندگان دولت انگلیس نشده است و اگر اختلافاتی به عقیده وزیر مختار انگلیس در بین باشد البته بطرز خوشی رفع خواهد گردید.
از آنجائیکه این قضایا قبلا حل شده بود که میبایست با دولت ایران قطع روابط سیاسی کرد و اینک لازم بود که دولت ایران را تهدید نمایند که از محاصره هرات دست بردارد و علاوه بر تمام اینها چنانکه بعد نوشته خواهد شد در هندوستان مشغول اقداماتی بودند که بالطبع به قطع روابط منجر میشد، لهذا چهار روز بعد از این مکاتبهٔ رسمی یعنی در ۷ جون ۱۸۳۸ مستر مکنایل سرا پرده و چادرهای خود را پائین آورده از اردوی شاه خارج شد و راه مشهد را پیش گرفت و عازم تهران گردید. در شاهرود از دربار لندن خطاب بوزیر مختار انگلیس حکم رسید که رسماً بدولت ایران اطلاع دهد هر گاه از محاصره هرات دست بر ندارد دولت انگلیس به دولت ایران اعلان جنگ خواهد داد. چون خود مکنایل عازم تهران بود این اولتیماتوم را توسط کلنل استودارت باردوی شاه فرستاد که حضوراً تصمیم دولت پادشاهی انگلستان را بمحمدشاه ابلاغ کند.
در مراجعت از اردوی محمدشاه در ۲۵ ماه جون ۱۸۳۸ بمشهد رسید. از آنجا کاغذی در این تاریخ در باب اهمیت هرات به لرد پالمراستون[۱] که در این تاریخ وزیر امور خارجه انگلستان بوده مینویسد. این است سواد آن مکتوب:
«شهر هرات از طرف شمال افغانستان کلید این مملکت میباشد، اگر چه من این حق را ندارم که نظریات و عقاید شخصی خود را بعد از آنکه یکبار بعرض رسانیده‌ام یک بار دیگر جسارت نموده به نظر لرد معظم برسانم و این عمل را یک نوع تحمیل می‌پندارم، اینکه در اول بار نظریات من مورد توجه واقع نشد من باید
بقیه پاورقی از صفحه پیش
- ↑ Lord Palmerston.
until the reparation and satisfaction, I have demanded, for the indignities already offered, shall have been fully given, the Queen of England cannot receive at her court any minister who may be sent thither by the Shah of persia. P 268.
