ماژور تود[۱] را فرستاد. بعد بداخله شهر هرات رفت و تا صبح با افغانها مشغول مذاکره بود. در مراجعت بشاه اظهار نمود، افغانها اختیار صلح را بوزیر مختار انگلیس داده‌اند، شاه باز قبول نکرد. وزیر مختار روس در اوایل ماه می باردوی پادشاه ایران رسید.
مکنایل وزیر مختار انگلیس باز بداخله شهر هرات رفت، اینبار افغانها را تشجیع و تشویق بسیار نمود و بآنها اظهار داشت اگر شهر هرات بدست قشون ایران افتد دولت انگلیس هرگز راضی نخواهد شد هرات در دست دولت ایران باشد و بهر قیمت شده آنرا مجدداً پس خواهد گرفت و این کار بزور قشون انگلیس انجام خواهد شد.
وزیر مختار در این بین ماژور تود را مأموریت داد به هندوستان نزد فرمانفرمای هند رفته از او بخواهد که ملت افغان را از زیر فشار دولت ایران خلاص گرداند.»[۲]
انتشار این خبر یعنی فرستادن ماژور تود به هندوستان برای رسانیدن امداد بکمک سکنهٔ هرات، روح جنگی افغانها را تقویت نمود و قلعه‌گیان را بیش از پیش بمدافعهٔ هرات تشویق کرد.[۳]
پیداست که وزیر مختار انگلیس در این موقع دنبال بهانه میگشت که بیک وسیله‌ای روابط خود را با دربار ایران قطع کند، چه، سیاست انگلیس در این موقع اقتضا داشت که هرات بدست قشون ایران نیفتد و دنبال چیزهائی میگشتند که آنها را بهانه نموده نقشه‌ای که قبلا برای افغانستان و ایران مطرح نموده بودند عملی نمایند.
در جزء وقایع سال گذشته یکی هم این بود که چاپار حامل مراسلات یار محمد خان و لیوتنان پاتنجر خطاب به وزیر مختار انگلیس در طهران در سه منزلی
