ویکوویچ در کابل متوقف شد و امیر سند را علیه دوست محمد خان مسلح نمودند در صورتیکه خود دوست محمدخان حاضر بود با انگلیسها متحد شود و این سوء ظن حکومت هند هم موضوع نداشت و حاضر بود تمام تقاضاهای انگلیسها را قبول نماید مشروط بر اینکه انگلیسها هم حفظ افغانستان را در مقابل حمله ایران تعهد نمایند و ایالت پیشاور را بخود افغانها واگذار کنند و مأمورین افغانستان را در پیشاور در مقابل دسایس سیخ‌ها حفظ نمایند. ولی سیاست حکومت هندوستان غیر از اینها بوده. بنابراین الکساندر بورنس که بسمت نماینده تجارتی وارد کابل شده بود و رول نماینده مختار سیاسی را بازی مینمود از هندوستان احضار گردید.[۱]
انگلیسها امیر سند را بر علیه افغانستان برانگیختند. ویکوویچ در کابل تنها ماند و سیاست روسها پیش افتاد، دوست محمدخان اضطراراً بدولت ایران متوسل شد.
در این موقع آمدن محمد شاه بهرات مسلم شده حرکت نموده بود و تمام اقدامات وزیر مختار انگلیسی در طهران نیز بی‌نتیجه ماند، بنابراین لازم بود که در خود هرات اقدامات جدی شود. یک صاحب‌منصب توپخانه موسوم به الدرد پاتنجر[۲] مخصوصاً برای هرات معین گردید که هرات را قلعه‌بندی نموده از آن دفاع نماید، این شخص را بعنوان خرید اسب بلباس مبدل روانه هرات نمودند. این شخص در این لباس تا کابل آمد و از آنجا خود را بلباس سید هندی ملبس نموده خود را باین عنوان بهرات رسانید، چندی در لباس سید هندی در هرات متوقف بود، بعدها خود را به یار محمد خان وزیر کامران معرفی نمود، او پاتنجر را پیش کامران برد و مطلب را باو حالی کرد.
هنگامیکه ایرانیان هرات را محاصره نمودند پاتنجر بانجام مأموریت خود اقدام نمود و مسئولیت حفظ قلاع هرات را بعهده گرفت. نه برای خاطر سکنه هرات بلکه برای حفظ منافع وطن خود و حفظ سلطهٔ دولت انگلستان.
الدرد پاتنجر با این عقیده در دفاع از هرات اقدام کرد که آنرا یک وظیفه
