مسئله را ثابت نمود که بموقع خود خواهد آمد.
دولت ایران منافع ملی خود را در این قسمت از قلمرو خود خوب تمیز داده بود و در تمام این مدت هر وقت که موضوع معاهده با انگلستان در میان بود مخصوصاً اولیای دولت ایران مصر بودند که این جمله جزء شرایط عهدنامه گنجانده شود.
«هرگاه دولت ایران با افغانستان نزاع و اختلاف داشته باشد دولت انگلیس را در آن میان کاری نباشد.»
همین طور هم عمل میشده و در هر یک از این عهدنامه‌ها که با دولت انگلیس بسته شده است این عبارت در آن قید گردیده.
هرگاه قضایائی که در سال ۱۸۱۵ پیش آمد در سال ۱۸۱۴ پیش آمده بود بدون تردید انگلیسها تا این حد هم حاضر نمیشدند با دولت ایران کنار بیایند، ولی در این تاریخ چنانکه بعد اشاره خواهد شد مقدرات اروپا معلوم نبوده و هنوز هم خطر ناپلئون رفع نگردیده بود و ممکن بود جنگهای اروپا به نفع انگلیسها تمام نشود، این بود که در این تاریخ نیز بدوستی ایران یک قدر و قیمتی میگذاشتند و نمی‌خواستند بکلی چشم از همراهی آن بپوشند.
این است سواد آن عهدنامه که بنمایندگی مستر موریر و مستر هنری الیس در ۲۵ نوامبر ۱۸۱۴ (مطابق ۱۲ ذی‌حجة‌الحرام ۱۲۲۹ هجری) با دولت ایران بسته شد.
صورت عهدنامهٔ که در میان دولت ایران و انگلیس برنگار شده[۱]
الحمدالله الوافی الکافی، اما بعد، این خجسته اوراق دسته گلی است که از
- ↑ نقل از ناسخ التواریخ، جلد قاجاریه.
