ایالت فارس شرف صدور یابد که هر مقدار آذوقه لازم دارند در مقابل وجه نقد به نرخ عادله روز بآنها بدهند.
ماده هفتم – هر گاه بین دولت علیه ایران و افغانستان جنگ واقع شود اعلیحضرت پادشاه انگلستان را در آن میان دخالتی نخواهد بود مگر اینکه بمیل طرفین واسطه صلح شود.
ماده هشتم – طرفین متعاهدتین تصدیق مینمایند که نیت باطنی و مقصود اصلی از این مواد مقدماتی برای دفاع میباشد و هم چنین تصدیق مینمایند مادامیکه این مواد مقدماتی معاهده بقوه خود باقی است اعلیحضرت شاهنشاه ایران داخل در دشمنی بار آورد و یا برضرر و صدمه متصرفات انگلستان در هندوستان تمام شود.
این معاهده بموافقت و صوابدید طرفین خاتمه پذیرفت و باین امید میباشند که دائمی و ابدی خواهد گردید و نتیجه آن بهترین ثمرات دوستی و یگانگی و صمیمیت بین دو پادشاه عظیم‌الشأن خواهد شد.
بشهادت ما که نمایندگان مختار طرفین میباشیم و آنرا مهم و امضاء میکنیم این معاهده در طهران پایتخت ایران در ۲۵ محرم‌الحرام ۱۲۲۴ هجری نبوی (مطابق ۱۲ ماه مارس ۱۸۰۹ میلادی) منعقد گردید.
امضا و مهر محمد شفیع، امضاء و مهر محمدحسین، امضای حارفورد جونس[۱]
موریر گوید:
«پس از انعقاد عهدنامه شاهنشاه ایران ما را بحضور طلبید و مهربانیهای زیاد نمود و خلعت داد. بعد از موضوعات متفرقه سئوالات نمود. از آنجمله از آمریکا
- ↑ ملکم گوید «موفقیت‌های سر حارفورد جونس تماماً بوسیله رشوه بوده چنانکه در آن اوقات بدون رشوه غیرممکن بود موفقیت حاصل شود. حل تمام قضایای سیاسی در ایران فقط بوسیله طلا قطع و فصل میشود. هر گاه یکی از عمال دولت فرانسه باید اخراج شود قیمت عزل او درست مثل تعیین قیمت یک اسب خریداری است. ایران مملکتی است که در آن بدون صرف پول زیاد نمیتوان یک قدم برداشت. (جان ویلیام کی جلد اول صفحه ۷۲)
