اوحدی مراغه‌ای (منطق العشاق یا ده نامه)/پری، با آنکه واقف می‌شد از دوست
| پری، با آنکه واقف می‌شد از دوست | در آن معنی که حق با جانب اوست | |||||
| دگر ره تازه زهری بر شکر زد | حروف مهر و کین بر یک دگر زد | |||||
| نوشت این نامه و فرمود تا زود | بدو بردند، نظرم نامه این بود | |||||
| پری، با آنکه واقف می‌شد از دوست | در آن معنی که حق با جانب اوست | |||||
| دگر ره تازه زهری بر شکر زد | حروف مهر و کین بر یک دگر زد | |||||
| نوشت این نامه و فرمود تا زود | بدو بردند، نظرم نامه این بود | |||||