اوحدی مراغه‌ای (منطق العشاق یا ده نامه)/دگر بار آن بت از خواری پشیمان
| دگر بار آن بت از خواری پشیمان | شد از جور و ستمگاری پشیمان | |||||
| نوشت از غایت مهری، که دانی | ضرورت نامه‌ای در مهربانی | |||||
| بدان آشفته‌ی مسکین فرستاد | به لطف و عذرخواهی وعدها داد | |||||
| دگر بار آن بت از خواری پشیمان | شد از جور و ستمگاری پشیمان | |||||
| نوشت از غایت مهری، که دانی | ضرورت نامه‌ای در مهربانی | |||||
| بدان آشفته‌ی مسکین فرستاد | به لطف و عذرخواهی وعدها داد | |||||