اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/چو بدیدی که: ز غشقت به چه شکل و به چه سانم

by اوحدی مراغه‌ای

	چو بدیدی که: ز غشقت به چه شکل و به چه سانم			نپسندم که: فریبی به فسون و به فسانم
	مکن از غصه زبونم، که نه بی‌دانش و دونم			تو مرا گر نشانسی بشناسد کسانم
	ز رخت عهد نجویم، ز لبت شهد نجویم			کارزوی عسلت کرد شریک مگسانم
	کس ندانم که تواند که: ز دردم برهاند			تو کس شهر خودم کن، که نه از شهر خسانم
	در سر هر که ببینی، هوسی هست و هوایی			در سر من هوس آن که: به پای تو رسانم
	به جز آن یاد نخواهم که در آید به ضمیرم			به جز آن نام نشاید که بر آید به لسانم
	اوحدی رسم تو دانست و بدو میل نمودی			به منت میل نباشد که نه رسمست و نه سانم