| | | | | | |
| |
نوای عشق بلبل را دلی باید بلا دیده |
|
ز سوز و آه خود بسیار سرد و گرمها دیده |
|
| |
طریق جان‌گذاری را ز راه شوق واجسته |
|
رموز عشق بازی را ز روی مهر وادیده |
|
| |
دل خود را بچین زلف خوبان چگل بسته |
|
سر خود را بزیر پای ترکان سرا دیده |
|
| |
ز خوبان دیده داغ هجر و دیگرشان دعا گفته |
|
ز ترکان خورده تیغ جور و باز از خود جفا دیده |
|
| |
بخورده چشم خود را خون و جان را تازگی داده |
|
بکشته نفس خود را زار و تن را در عزا دیده |
|
| |
چو خوبان پرده برگیرند، جان خود فداکرده |
|
دگر چون رخ بپوشانند ترک خود روا دیده |
|
| |
چو عیاران و سربازان میان خاک و خون صدپی |
|
سعادت را دعا گفته، سلامت را قفا دیده |
|
| |
ز پیش سیر چشمان پرس سر این حکایت را |
|
که مشکل داند این معنی فقیه هیچ نادیده |
|
| |
بسان اوحدی خواری به راه عشق این خوبان |
|
زبونی جورکش خواهند و مسکینی بلا دیده |
|
