| | | | | | |
| |
میر یوسف سخن دراز مکش |
|
وقت می‌بین چگونه کوتاهست |
|
| |
گرچه مستغنیم از این سوگند |
|
حق تعالی گواه و آگاهست |
|
| |
کین چنین جود اگر بحق گویی |
|
نه سزاوار آن چنان جاهست |
|
| |
راه آن هیچ گونه می‌نروی |
|
کین جوان مرد بر سر راهست |
|
| |
تا نگویی که اینت طالب سیم |
|
کهربا نیز جاذب کاهست |
|
| |
احتیاج ضرورتی مشمار |
|
اینک اشتباه را به اشتباهست |
|
| |
گر تویی یوسف زمانه چرا |
|
دل من ز انتظار در چاهست |
|
| |
ور منم معطی سخن ز چه روی |
|
به عطا نام تو در افواهست |
|
| |
زانچنان بیتها که کس را نیست |
|
کز پی پنچ دانگ پنجاهست |
|
| |
حاش لله مباد یعنی هجو |
|
راستی جای حاش لله است |
|
| |
دوش بیتی دو می‌تراشیدم |
|
خردم گفت خیز بی‌گاهست |
|
| |
این یک امشب مکن به قول هوا |
|
کیست کورا هوا نکو خواهست |
|
| |
بو که فردا وگرنه با این عزم |
|
تا به فردای حشر زین ماهست |
|
| |
هان و هان بیش از این نمی‌گویم |
|
شیر در خشم و رشته یکتاهست |
|
| |
روز طوفان و باد حزم نکوست |
|
خاصه آنرا که خانه خرگاهست |
|
