انوری (مقطعات)/فریدالدین کاتب دام عزه
| فریدالدین کاتب دام عزه | مگر چون ده منی سیکیش بردست | |||||
| به گرمایی چنین در چار طاقش | به دست چار خوارزمی سپردست | |||||
| بنتوانی شنید آخر که گویند | که آن صافی سخن محبوس دردست | |||||
| به آبی چند آبش باز روی آر | اگر دانی که آن آتش نمردست | |||||
| مصون باد از حوادث نفس عالیت | الا تا نقش گیتی ناستردست | |||||