| | | | | | |
| |
بافلک دی نیازمندی گفت |
|
چون منت گر نیازمند کنند |
|
| |
زان ستمها که گردش تو کند |
|
توچه گویی که باتو چند کنند |
|
| |
آخر این اختران بی معنیت |
|
چند بخت مرانژند کنند |
|
| |
بی سبب هر زمان چو پایه‌ی خویش |
|
پایه‌ی طاقتم بلند کنند |
|
| |
به زمستان گر آتشی یابم |
|
هفت عضوم برو سپند کنند |
|
| |
حلقه‌ی جیب کهنه در حلقم |
|
هر زمان حلقه‌ی کمند کنند |
|
| |
عالمی ناپسند احوالند |
|
تا کی احوال ناپسند کنند |
|
| |
در احسان چرا بنگشایند |
|
چاره‌ی چند مستمند کنند |
|
| |
فلکش گفت بربروت مخند |
|
که جهانیت ریشخند کنند |
|
| |
در احسان بگو که بگشاید |
|
بوالحسن را چو تخته‌بند کنند |
|
| |
ما در آنیم تا قضا و قدر |
|
زهر آن فتنه باز قند کنند |
|
| |
که به مویی فلک بیاویزد |
|
گر به مویی برو گزند کنند |
|
