انوری (مقطعات)/بار خدایا به فضل بنده‌ی خود را
| بار خدایا به فضل بنده‌ی خود را | گر بتوانی فرست پاره‌ی باده | |||||
| زان می آسوده کز پیاله بتابد | چون ز بلور سپید بسد ساده | |||||
| زانکه بدو تند کره رام توان کرد | زانکه ازو گردد ایستاده فتاده | |||||
| زانکه مرا کره‌ایست تند و زنخ سخت | سرکش و بدخو میانه‌ی گله‌زاده | |||||
| بنده بدو جز به می سوار نگردد | ور نبود می بماند بنده پیاده | |||||