| | | | | | |
| |
گشت چو ثابت که به هند است هوا |
|
نایب جنت ز بسی برگ و نوا |
|
| |
چون بهر اقلیم که جنبد قلمی |
|
نیست به از دانش حکمت رقمی |
|
| |
گر به حکمت سخن از روم شده |
|
فلسفه ز آنجا همه معلوم شده |
|
| |
رومی از آن گونه که افگند برون |
|
برهمنان داشت از آن مایه فزون |
|
| |
لیک ازیشان چو بجسته است کسی |
|
آن همه در پرده نمانده‌ست بسی |
|
| |
من قدری بر سر این کار شدم |
|
در دل‌شان محرم اسرار شدم |
|
| |
هر چه به اندازه‌ی خود رمز خرد |
|
جستم از آن قوم نبود از در رد |
|
| |
جز بالهی، که در آن عرصه درون |
|
عقل زبون است، خرامند نگون |
|
| |
هند و تنها نه در آن ره شده گم |
|
فلسفه را نیز در آن صد شتلم |
|
| |
معترف وحدت و هستی و قدم |
|
قدر ایجاد همه بعد عدم |
|
| |
رازق هر پر هنر و بی هنری |
|
عمر بر جاده‌ی هر جانوری |
|
| |
خالق افعال نیکی و بدی |
|
حکمت و حکمش ازلی و ابدی |
|
| |
فعال مختار و مجازی به عمل |
|
عالم هر کلی و جزوی ز ازل |
|
| |
این همه را گشت به تحقیق مقر |
|
نی چو بسی طایفه بر کذب مفر |
|
| |
عیسویان زوج و ولد بسته بدو |
|
هندو ازین جنس نه پیوسته برو |
|
| |
قوم مجسم رقم از جسم زده |
|
برهمنان نی دم از این قسم زده |
|
| |
قوم مشبه سوی تشبیه شده |
|
هندو ازین هاش به تنبیه شده |
|
