امیر خسرو دهلوی (انتخاب از مثنویات)/حمد خداوند سرایم نخست
ظاهر
حمد خداوند سرایم نخست | تا شود این نامه به نامش درست | |||||
واجب اول به وجود قدم | نی به وجودیکه بود از عدم | |||||
نور فزای بصر دوربین | دیده گشای دل عبرت گزین | |||||
رخش علل دررهش افگنده سم | علت ومعلول درو ، هر دو گم | |||||
کس نبرد راه به تحقیق او | وربرد الا که به توفیق او | |||||
هستی ما نزد خرد اندکی ست | وان همه با نیستی ما یکی ست | |||||
بود در اول کس از وپیش نی | ماند در آخر ، کس از و بیش نی | |||||
کرد خرد وحدت او را سجود | ثانی او ممتنع اندر وجود | |||||
شرک نه در مملکتش دست سای | خود نتوان بود به شرکت خدای | |||||
پاک از آلودگی آب وخاک | پاک تر از هر چه بگویند پاک | |||||
دیدن او هست ز مردم دروغ | تا هم ازو دیده نیابد فروغ | |||||
دور زمین را به زمان باز بست | دام و در از وی با مان باز رست |