| | | | | | |
|
بیره تنبول که صد برگ بست |
|
چون گل صد برگ بیامد بدست |
|
|
نادره برگی چو گل بوستان |
|
خوبترین نعمت هندوستان |
|
|
تیز چو گوش فرس تیزخیز |
|
صورت و معنی به صفت هر دو تیز |
|
|
تیزی ازو یافته گوش دگر |
|
داد بهر گوش ز تیزی خبر |
|
|
پر رگ و در رگ نه نشانی ز خون |
|
لیک هم از رگ دودش خون برون |
|
|
طرفه نباتی مکه چو شد در دهن |
|
خونش چو حیوان بدر آید ز تن |
|
|
خوردن آن بوئی دهن کم کند |
|
سستی دندان همه محکم کند |
|
|
سیر خورد گرسنه در دم شود |
|
گرسنه را گرسنگی کم شود |
|
|
از در تعظیم فتاده به هند |
|
صد در تعظیم گشاده به سند |
|
|
سرخی رویش ز سه خدمتگرش |
|
چونه و فوفل شده رنگ آورش |
|
|
طرفه که با این سه شریکش به پس |
|
مرتبه و نام همون راست بس |
|
|
گر چه که آبش به نوی هست بیش |
|
کهنه شود بیش کند آب خویش |
|
|
گر چه که از آب شود زرد رو |
|
لیک ز زردیش بود آبرو |
|
|
برگ که باشد به درختان فراخ |
|
زود شود خشک چو افتد ز شاخ |
|
|
برگ عجب بین که گسسته ز بر |
|
وز پس شش ماه بود تازه تر |
|
|
حرمتش از پیشگه و پائگاه |
|
هم به گدا محترم و هم به شاه |
|