امیر خسرو دهلوی (انتخاب از غزلیات)/گر سر زلف تو از باد پریشان نشود
| گر سر زلف تو از باد پریشان نشود | خلق بیچاره چنین بی‌دل و حیران نشود | |||||
| ای مسلمانان آن موی ببینید آخر | چه کند این دل مسکین که پریشان نشود ؟ | |||||
| مردمان در من و بیهوشی من حیرانند | من در آن کس که ترا بیند وحیران نشود | |||||
| مردن از دوستی ای دوست ز هندو آموز | زنده در آتش سوزان شدن آسان نبود | |||||